Z dziejów samorządu w Rypinie (1945-1956)

Dekret PKWN z 21 sierpnia 1944 roku O trybie powołania władz administracji ogólnej przywrócił podział administracyjny, obowiązujący do 1 września 1939 roku. Rypin znalazł się, podobnie jak przed wojną, w granicach województwa pomorskiego.

Od 5 lutego 1945 roku siedzibą Urzędu Wojewódzkiego Pomorskiego był Toruń, a od kwietnia Bydgoszcz. Nie uległy także zmianie granice powiatu rypińskiego i wchodzących w jego skład gmin. Sytuacja taka, ścisłego związku administracyjnego Rypina z Bydgoszczą, utrzymała się do 1975 roku. Już w 1945 roku powstawały na szczeblu centralnym propozycje wyłączenia powiatu rypińskiego do mającego wówczas być utworzonego województwa mazowieckiego, a w 1947 roku do tworzonego województwa warszawskiego. Obie te propozycje spotkały się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem władz w Bydgoszczy.

Zmiany granic

Granice Rypina zachowane zostały początkowo, podobnie jak przed wojną, ale w pierwszych latach Miejska Rada Narodowa przeprowadzała liczne zmiany na obrzeżach. W 1947 roku gromadę Puszcza Miejska i Puszcza Rządowa wyłączono z miasta Rypina i przyłączono do gminy Sadłowo; Kamionkę wyłączono z miasta Rypina i przyłączono do gminy Pręczki. W tym samym roku wyłączono kolonię Piaski z gromady Rusinowo, gm. Strzygi; kolonię Bielawki z gromady Starorypin, gm. Strzygi; Wójtostwo z gromady Starorypin, gm. Strzygi; część Ław wraz z garbarnią z gromady Rusinowo, gm. Strzygi i przyłączono do miasta Rypina. W lutym 1949 roku część Piekiełka włączono do miasta i zmieniono nazwę na ulicę Osiedle Sportowe.

Rządziły rady

W latach 1945-1950 Rypinem zarządzały Miejska Rada Narodowa i Zarząd Miejski, powołane na podstawie Ustawy KRN z 11 września 1944 roku i Dekretu PKWN z 23 listopada 1944 roku. Miejska Rada Narodowa składała się z radnych powołanych na wniosek organizacji politycznych, bowiem pierwsze wybory samorządowe odbyły się dopiero w 1954 roku. Uchwalała budżet, regulaminy, statuty i kontrolowała pracę Zarządu Miejskiego. Rada wyłaniała ze swego grona Prezydium, które czuwało nad wykonaniem uchwał i przygotowywało sesje rady. Radni pracowali w komisjach. Zarząd Miejski, w skład którego wchodził burmistrz, wiceburmistrz i dwaj ławnicy, pełnił funkcję wykonawczą. Burmistrz, jako przewodniczący Zarządu, sprawował ogólne kierownictwo nad administracją i gospodarka miejską. Zarząd pracował przez tzw. referaty, których było 12, a od 1948 r. – 5 (ogólno-organizacyjny, finansowo-budżetowy, administracyjny, spraw technicznych i majątkowych i wojskowy). Posiedzenia Zarządu Miasta odbywały się systematycznie kilka razy w miesiącu, najczęściej z udziałem starosty powiatowego.

Michalski pierwszym burmistrzem

22 stycznia 1945 roku, na drugi dzień po oswobodzeniu, obecni na miejscu przedstawiciele istniejącej w nielegalnych warunkach PPR przystąpili do tworzenia administracji – pisał w sprawozdaniu w czerwcu 1945 roku pierwszy starosta powiatowy Eugeniusz Nieliwódzki. Jako pierwszą formę władzy w wyzwolonym Rypinie powołano Zarząd Miasta. Prawdopodobnie miało to miejsce 22 stycznia. Pierwszym burmistrzem z mianowania przez PPR został Wacław Michalski, który zajął się najbardziej palącymi problemami jak zaopatrzenie w żywność, uruchomienie szkół, oświetlenie, itp. Dopiero 16 marca 1945 roku na ogólnym zebraniu członków Związków Zawodowych, PPR i PPS powołana została pierwsza Miejska Rada Narodowa w składzie: Bolesław Wilczyński (zamieszkały Stary Rynek 20), Stanisław Leśniewski (Kościuszki 20), Jan Korytkowski, Władysław Zieliński (Koszarowa 2), Ludwik Gurak (Stary Rynek 18), Feliks Dutkowski (Piekiełko), Antoni Wiśniewski (Mleczarska 4), Zygmunt Skorupski (w Szkole Powszechnej), Józef Jesionkowski (Piaski 12), Bronisław Wierzchosławski (Plac Sienkiewicza 8), Jan Leszczyński (Szpitalna 7), Franciszek Barański (Gdańska 13), Edward Kurzątkowski (Warszawska 8), Eugeniusz Nieliwódzki (Lipnowska 1), Kazimierz Domański (Plac Sienkiewicza 8), Stanisław Rogowski (Kościuszki 33). Funkcję przewodniczącego MRN powierzono Zygmuntowi Skorupskiemu. Burmistrzem był nadal Wacław Napolski, jego zastępcą Józef Jesionkowski, sekretarzem Zarządu Miasta Henryk Stefański (od 1 września 1946 Mirosław Wybawiński, od 21 listopada 1946 Marian Pęszyński, od 20 lutego 1947 Andrzej Grzecznowski). Radni MRN sprawowali swoje funkcje społecznie.

Zmiany w radzie

W pierwszych latach powojennych, w związku z licznymi migracjami ludności, ale także z zawirowaniami politycznymi, następowały częste zmiany w składzie Miejskiej Rady Narodowej. Nie zachowały się wszystkie protokoły z posiedzeń, ale część z nich pozwala ustalić liczbę radnych i ich nazwiska. 21 stycznia 1946 roku powołana została Miejska Rada Narodowa w składzie: Zygmunt Skorupski (PPR, nauczyciel) – przewodniczący; Jan Wierzbowski (PPS, inspektor szkolny) – wiceprzewodniczący; Józef Socha (SL, lekarz) – członek prezydium MRN; Jan Korytkowski (PPS, mechanik) – członek prezydium MRN; Jan Wichrowski (PPR, robotnik) – członek prezydium MRN; Wacław Napolski (PPS, urzędnik) – burmistrz miasta; członkowie MRN – Franciszek Barański (PPS, robotnik), Aleksander Brzycki (PPR, prac. umysłowy), Julian Ciepliński (PPS, kupiec), Włodzimierz Dąbrowski (PPS, mleczarz), Józef Donderowicz (bezpartyjny, urzędnik), Franciszek Jarecki (PPR), Stefania Jesionkowska (PPR, robotnica), Stanisław Kowalski (PPR, malarz), Józef Rakoczy (PPR), Stanisław Rogowski (PPS, murarz), Jerzy Rumianek (SL, instruktor rolny), Jerzy Walkiewicz (PPS, urzędnik), Ludwik Wierzbowski (PPS, urzędnik), Bolesław Wilczyński (PPR, prac. umysłowy), Lubomir Załęski (PPR, spółdzielca).

Więcej radnych

Już w końcu 1946 roku zwiększono liczbę radnych rypińskiej MRN do 23 osób. Zasiadali w niej wówczas: Zygmunt Skorupski, Jan Wierzbowski, Jan Korytkowski, Włodzimierz Dąbrowski, Stanisław Rogowski, Stanisław Kowalski, Jan Wichrowski, Józef Socha, Aleksander Brzycki, Julian Ciepliński, Kazimierz Złotopolski, Bolesław Nieliwódzki, Józef Liszewski, Wacław Jadaszewski, Feliks Jakubowski, Jan Głowiński, Stanisław Kokoszyński, Franciszek Jarecki, Stefania Jesionkowska, Władysław Radomiński, Jerzy Rumianek, Franciszek Barański, Józef Donderowicz.

Radni sprawowali swoją funkcję społecznie i aby zapobiec licznym nieobecnościom na posiedzeniach, zwiększano liczbę członków Rady. Mimo to w protokołach znajdujemy liczne wzmianki o kłopotach z frekwencją na sesjach. We wrześniu 1948 roku w skład MRN w Rypinie wchodzili: Hieronim Bejgrowicz (PPR, nauczyciel) – przewodniczący; Jan Wierzbowski (PPS, nauczyciel) – wiceprzewodniczący; członkowie: Włodzimierz Dąbrowski (PPS, urzędnik), Jan Wichrowski (PPR, urzędnik); Józef Socha (SL, lekarz); Julian Ciepliński (PPS, rybak); Bolesław Nieliwódzki (PPR, malarz); Wacław Jadaszewski (PPR, robotnik); Feliks Jakubowski (SL, nauczyciel); Franciszek Jarecki (PPR, robotnik); Stanisław Kokoszyński (PPS, kupiec); Stefania Jesionkowska (PPR, prac. społ.); Władysław Radomiński (SL, urzędnik); Tadeusz Sadkowski (SL, urzędnik); Feliks Malejczyk (PPR, urzędnik); Jan Karwaszewski (PPR, prac. społ.); Konstanty Sikorski (PPR, prac. społ.); Wacław Mrówka (PPR, prac. społ.); Czesław Zarębski (PPS, prac. poczty); Alojzy Malicki (PPR, prac. społ.); Józef Stankiewicz (PPS, burmistrz); Eugeniusz Szamborski (PPS, urzędnik). Rada powołała komisje: kontroli społecznej, oświatową, rolną, sanitarną, budowlaną, lokalową. Przynależność partyjna wskazuje, że Rada opanowana była przez element prosocjalistyczny. Kiedy w 1949 roku Urząd Likwidacyjny w Brodnicy postanowił sprzedać właścicielce gruntu przy Stacji Kolejowej Weronice Gratkowskiej domki wybudowane przez Niemców w czasie okupacji, za znaczną wówczas kwotę ponad 300.000 zł, Rada zaprotestowała, proponując, by miasto kupiło tę nieruchomość na mieszkania dla „świata pracy”, a szczególnie mieszkającym tam kolejarzom.

Szefowali dyrektorzy szkół

Istotną rolę odgrywali przewodniczący Miejskiej Rady Narodowej. 16 marca 1945 roku jako pierwszy funkcję tę objął Zygmunt Skorupski, zajmujący jednocześnie w mieście stanowisko dyrektora Szkoły Powszechnej, od 1947 roku Szkoły Podstawowej nr 1. We wrześniu 1948 roku, po rezygnacji Skorupskiego, przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej w Rypinie wybrany został kolejny dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1, Hieronim Bejgrowicz. Na sesji 27 listopada 1949 roku zrezygnował jednak również z funkcji i kolejnym przewodniczącym wybrano Kazimierza Winnickiego. Stał on na czele MRN do 16 czerwca 1950 roku, kiedy to w wyniku przeprowadzonej reformy urząd ten w Rypinie rozwiązano.

Zmiana burmistrza

Centrum administracyjne Rypina zlokalizowane było w okolicach kościoła św. Trójcy. Siedziba Zarządu Miejskiego znajdowała się przy ulicy Kościelnej 10, a w sąsiedztwie, pod numerem 8, umieszczono także Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP). Stojący na czele Zarządu Miasta od 22 stycznia 1945 roku pierwszy burmistrz Wacław Michalski utrzymał się na stanowisku zaledwie kilkanaście dni i zdjęty został przez pierwszego kierownika PUBP Karola Jezierskiego, który zanotował w sprawozdaniu z 1945 roku bez daty: Po pięciu dniach pobytu w Rypinie dokonałem usunięcia, burmistrza Michalskiego. Podczas okupacji niemieckiej podpisał wniosek na angedeutscha, lecz Niemcy go nie przyjęli. Do ostatniego dnia wyzwolenia wisiał u niego portret Hitlera. Dokonałem u niego rewizji. Wynikiem tego były trzy wozy rzeczy zarekwirowanych po Niemcach. 

Burmistrza wybierała; już w tym okresie zgodnie z przepisami Miejska Rada Narodowa, przy czym wybór ten wymagał zatwierdzenia przez wojewodę, po uprzednim wysłuchaniu opinii Powiatowej Rady Narodowej. 16 lutego odbyło się wspólne posiedzenie Zarządu Miejskiego ze Starostwem Powiatowym. W posiedzeniu wziął udział starosta Eugeniusz Nieliwódzki oraz nowy już burmistrz Rypina, Wacław Napolski. Omówiono wówczas najbardziej palące problemy miasta: otwarcie szkół, oświetlenie, zaopatrzenie w żywność, itp.

Kolejna zmiana burmistrza

Wacław Napolski, działacz i twórca PPS w powiecie rypińskim, utrzymał się na stanowisku burmistrza miasta zaledwie do końca lipca 1945 roku. Po jego wyjeździe z Rypina obowiązki burmistrza objął dotychczasowy wiceburmistrz Józef Jesionkowski, który funkcję tę pełnił do 20 lutego 1947 roku. Kolejnym burmistrzem został Marian Żerkowski, wcześniej urzędnik rypińskiego magistratu, ale jego praca na stanowisku przewodniczącego Zarządu Miasta była także krótka. Już 16 czerwca 1948 roku zrezygnował z urzędu i burmistrzem Rypina został wybrany na posiedzeniu członków zarządu Józef Stankiewicz. W składzie Zarządu Miejskiego zasiadali wówczas: Józef Stankiewicz (PPS, burmistrz); Józef Jesionkowski (PPR, wiceburmistrz); Piotr Reszkiewicz (PPR, urzędnik); Edward Kurzątkowski (PPS, urzędnik); Eugeniusz Nieliwódzki (PPR, lekarz). We wrześniu 1949 do Zarządu Miejskiego weszli dodatkowo Józef Szwolgin i Tadeusz Bojarski. Józef Stankiewicz przeszedł na wicestarostę powiatu szubińskiego. Po jego wyjeździe z Rypina w czerwcu 1949 roku obowiązki burmistrza objął wiceburmistrz Józef Jesionkowski. Ostatnim burmistrzem Rypina przed reformą administracyjną był Feliks Malejczyk, zaproponowany na to stanowisko przez KP PZPR. Funkcję przewodniczącego zarządu miasta objął 15 października 1949 roku i pełnił ją do rozwiązania urzędu w czerwcu 1950 roku. Jeszcze w styczniu 1950 roku wiceburmistrzem została wybrana przez MRN Czesława Mutkowska.

Utworzono referaty

Zgodnie z ustawą z 20 marca 1950 roku o terenowych organach jednolitej władzy państwowej Miejska Rada Narodowa 16 czerwca 1950 roku na uroczystej nadzwyczajnej sesji rozwiązała dotychczasowy Zarząd Miejski i dokonała wyboru Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, które stało się jej organem wykonawczym i zarządzającym. Po rozwiązaniu Zarządu w ramach Prezydium Miejskiej Rady Narodowej utworzono kilka komórek organizacyjnych: referat finansowy, referat zatrudnienia, referat spraw wojskowych, zakład oczyszczania miasta, referat gospodarski komunalnej i mieszkaniowej, zarząd nieruchomości miejskich, referat ogólno-administracyjny, referat spraw socjalnych i kulturalnych, urząd stanu cywilnego. Przy MRN powołano także Kolegium Karno-Administracyjne. Rozwiązane zostało w 1957 roku i działało już tylko przy Powiatowej Radzie.

Skład rady w 1950 r.

W skład Miejskiej Rady Narodowej w Rypinie, ukształtowanej po wielu zmianach, w czerwcu 1950 roku wchodzili: Stanisław     Arent (nauczyciel, ZSL); Henryk Brzycki (stolarz, PZPR); Hieronim Bejgrowicz (nauczyciel, PZPR); Antoni Gabryszewski (ślusarz, PZPR); Stanisława Jarzyńska (robotnica, PZPR); Wacław Jadaszewski (pr. umysł., PZPR); Kazimierz Kopczyński (magazynier, PZPR); Adam Kuzimkowski (ogrodnik, ZSL); Jan Niedbalski (robotnik, PZPR); Feliks Malejczyk (urzędnik, PZPR); Tadeusz Marczak (robotnik, PZPR); Czesław Malanowski (robotnik, PZPR); Mieczysław Ratajczyk (piekarz, ZSL); Zygmunt Szymański (rolnik, ZSL); Kazimierz Winnicki (pr. umysł., PZPR); Jan Walerski (robotnik, PZPR); Helena Zielińska (robotnik, PZPR); Mieczysław Ziółkowski (pr. umysł., PZPR); Zygmunt Żołnowski (magazynier, PZPR); Jan Żebrowski (pr. umysł., PZPR). 16 czerwca grupa ta wybrała Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w składzie: Bolesław Nieliwódzki (malarz, członek PZPR) – przewodniczący Prezydium MRN; Jan Więcławski (robotnik, PZPR) – zastępca przewodniczącego; Andrzej Grzecznowski (ZSL) – sekretarz; Tadeusz Bojarski (koszykarz, PZPR) – członek; Bartłomiej Kuchnicki (robotnik, PZPR) – członek.

Zmiany po miesiącu

Już w lipcu 1950 roku dokonano gruntownej reorganizacji Miejskiej Rady Narodowej, powołując nowych radnych. Skład przedstawiał się następująco: Bolesław Nieliwódzki, Jan Więcławski, Andrzej Grzecznowski, Tadeusz Bojarski, Bartłomiej Kuchnicki, Roman Izdebski, Janina Więcławska, Stanisław Cichorek, Adela Michalska, Stefania Topolewska, Stanisław Wyrzykowski, Jan Wysocki, Wanda Kuzimkowska, Edward Wysocki, Roman Goślicki, Zenon Sitkowski, Michał Marynowski, Czesław Trędewicz, Czesław Ossowski.

Skromny stan posiadania

W 1950 roku miasto posiadało niewielki, w porównaniu do czasów dzisiejszych majątek, w skład którego wchodziły: budynek rzeźni miejskiej przy ulicy Armii Czerwonej 51, teren zajęty pod targowicę na Nowym Rynku, hala targowa przy ulicy Mławskiej 17, budynek Zarządu Miejskiego przy Kościelnej 10, budynek Szkoły Podstawowej wraz z boiskiem, plac przy ulicy 21 stycznia 32, remiza Ochotniczej Straży Pożarnej, plac z drewnianymi budynkami przy Placu Wolności, plac przy ulicy Nowy Rynek (obok ówczesnego Urzędu Skarbowego), park przy ulicy Jasnej, park przy ulicy Szkolnej, budynek rzeźni przy ulicy Polnej, budynek Szkoły Zawodowej przy ulicy Szkolnej, teren zajęty pod Stadion Miejski przy ulicy Sportowej, Stacje Pomp nr 1, 2, 3, łąkę w Rusinowie, łaźnię miejską. Budynek elektrowni przekazany zakładowi energetycznemu w Płocku, plac przy ulicy Warszawskiej 2, 4, 6, na którym wybudowano dom Wydziału Powiatowego.

Odwołanie sekretarza

Na sesji 16 stycznia 1951 roku odwołano sekretarza prezydium Andrzeja Grzecznowskiego, a wybrano na jego miejsce Jana Redlewskiego. W maju 1952 roku odwołano z funkcji członka prezydium Bartłomieja Kuchnickiego, a powołano Stanisława Brodzińskiego. Zmiany następowały także w składzie rady. 16 czerwca 1952 roku w rypińskiej Miejskiej Radzie Narodowej zasiadali: Bolesław Nieliwódzki jako przewodniczący MRN, Jan Więcławski zastępca, Jan Redlewski sekretarz, Tadeusz Bojarski, Stanisław Brodziński, Jan Marynowski, Wacław Jadaszewski, Wanda Kuzimkowska, Kazimierz Kopczyński, Adela Michalska, Michał Marynowski, Czesław Żołnowski, Stefania Tobolewska, Adam Szymański, Jan Wysocki, Zygmunt Szymański, Dominik Rogalski, Wiesław Rogaszkiewicz, Józef Szwolgin, Stefan Jesionkowski, Jan Grajkowski, Helena Budka, Kazimierz Nowakowski, Stefan Wiśniewski. W październiku 1952 roku MRN odwołała członka Prezydium MRN Tadeusza Bojarskiego, pozostawiając czteroosobowy skład. Do pięciu osób uzupełniono dopiero w styczniu 1954 roku, wybierając na członka prezydium Stefana Jesionkowskiego. Skład taki utrzymał się do grudnia 1954 roku.

W początkach lat pięćdziesiątych samorząd miasta Rypina zajmował się wieloma zagadnieniami, nawet z pogranicza wielkiej polityki. Na posiedzeniu MRN 27 marca 1952 roku radny Jan Marynowski odczytał rezolucję Rady w sprawie wojny koreańskiej: My przedstawiciele miasta Rypina zebrani na uroczystej sesji Miejskiej Rady Narodowej w dniu 27 marca 1952 roku wyrażamy swe najgłębsze oburzenie i stanowczy protest przeciw stosowaniu broni bakteriologicznej przez amerykańskich interwentów w Korei i Chinach. Powiat rypiński mający na swym terenie tego rodzaju miejsca jak lasy skrwileńskie, czy Dom Kaźni w Rypinie, ma szczególne prawo i obowiązek potępić dziś agresorów, którzy prześcignęli w okrucieństwie i zwyrodnieniu hitlerowskich zbrodniarzy. Ludzkość zbiera siły przeciwko ludobójcom, idzie donośnie przez świat głos protestu. Płyną słowa solidarności z Koreą, zniszczoną i skrwawioną, lecz nie ujarzmioną. Przyłączamy dzisiaj swój głos do protestu wszystkich uczciwych ludzi na świecie i wyrażamy wiarę, że w ostatecznym rozrachunku zwyciężą nie ludobójcy, lecz ludzie. Niech żyje bohaterska Korea! Niech żyje Związek Radziecki – Ostoja Narodów walczących o pokój! Niech żyje Wódz Obozu Pokoju i Postępu Józef Stalin!. Oczywiście Miejska Rada Narodowa zajmowała się także walką ze stonką ziemniaczaną. Na sesji w sierpniu 1952 roku przewodniczący rady Bolesław Nieliwódzki pytał: Kto słyszał przed wojną o stonce ziemniaczanej. Obecnie imperialiści amerykańscy dążą do tego, aby zniszczyć naszą gospodarkę, ale w walce z tym groźnym szkodnikiem pomagają nam kraje demokracji ludowej. Po śmierci Stalina, 7 marca 1953 roku odbyła się specjalna żałobna sesja MRN w Rypinie. Przewodniczący MRN Bolesław Nieliwódzki odczytał komunikat KC KPZR, Odezwę KC PZPR i list kondolencyjny KC PZPR do KC KPZR. Następnie radni złożyli hołd Stalinowi minutą ciszy. Na zakończenie sesji odśpiewano Międzynarodówkę.

Wybory do rad narodowych 

W grudniu 1954 roku odbyły się pierwsze wybory do rad narodowych. W Rypinie wybrano Miejską Radę Narodową (50 osób) w składzie: Mieczysław Markuszewski, Bogdan Nowakowski, Jan Siatkowski, Franciszek Przeczewski, Andrzej Grzecznowski, Romuald Wierzchowski, Stefan Jesionkowski, Jan Bruździński, Jan Głowiński, Kazimierz Małecki, Bolesław Staśkiewicz, Kazimierz Kruszyński, Czesław Kuligowski, Barbara Cieplińska, Jan Sławiński, Władysław Świerczyński, Antoni Wiśniewski, Jan Lewicki, Bronisław Kuczmarski, Natalia Wróbel, Jan Grajkowski, Kazimierz Trojakowski, Stanisław Ludwicki, Henryk Bonowicz, Eugeniusz Cieszyński, Jerzy Kalinowski, Alina Konecka, Janusz Cieszyński, Mieczysław Cyta, Tadeusz Majewski, Jan Redlewski, Tadeusz Krajnik, Zofia Tuchewicz, Jan Pacan, Stanisław Gabryszewski, Władysław Radomiński, Stanisława Łukowska, Irena Rupińska, Szymon Cukierman, Janusz Skowroński, Stefania Topolewska, Eugeniusz Nieliwódzki, Florentyna Celmer, Janusz Szymański, Janina Krajewska, Czesław Witkowski, Ignacy Więczkiewicz, Jan Tomaszewski, Halina Ogłodzińska, Stanisława Gruszczyńska.

Prezydium MRN

Na pierwszej sesji 20 grudnia 1954 roku wybrano Prezydium MRN, uchwalono regulamin pracy Rady. W skład Prezydium MRN weszli: Janusz Cieszyński jako przewodniczący, Stanisława Łukowska – zastępca przewodniczącego, Jan Redlewski – sekretarz, Jan Głowiński – członek prezydium, Bolesław Staśkiewicz – członek prezydium. Dokonano także wyboru czterech stałych komisji rady: rolnej, budżetowo-finansowej, oświaty, kultury i zdrowia, dróg i urządzeń miejskich. Ponieważ w lipcu 1955 roku Janusz Cieszyński został powołany na stanowisko zastępcy przewodniczącego Powiatowej Rady Narodowej, funkcję Przewodniczącego MRN objęła Stanisława Łukowska. Zastępcą Przewodniczącego został Zygmunt Nychnerewicz (od października 1955 roku Jan Nowatkowski). Już 30 sierpnia 1956 roku nastąpiły kolejne zmiany w składzie Prezydium MRN. Na urząd przewodniczącego powołano Władysława Gumińskiego, po wydarzeniach poznańskich osobę mającą wyciszyć nastroje, znaną powszechnie i szanowaną w Rypinie, ale związaną z poprzednim systemem. Zastępca i członkowie pozostali bez zmian. 
 

Piotr Gałkowski

fot. fotopolska.eu (legion)