Grzeczne już nie będą, czyli kolejny protest kobiet w Rypinie [zdjęcia]

Przez prawie 30 lat w Polsce obowiązywał i jeszcze ma moc prawną tzw. kompromis aborcyjny. Usunięcie ciąży jest możliwe w trzech przypadkach: gdy stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety; gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu; gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego, np. kazirodztwa, gwałtu, itd.

Wydane 22 października w siedzibie Trybunału Konstytucyjnego orzeczenie, według którego aborcja z powodów embriopatologicznych jest niezgodna z ustawą zasadniczą spowodowało niespotykaną dotąd falę oburzenia. Protestowali nie tylko mieszkańcy stolicy i innych dużych miast, ale też obywatele niewielkich miejscowości, takich jak Rypin.

Druga demonstracja, która przeszła ulicami Rypina, miała miejsce w piątek 30 października. Na jej czele stanęła Wiesia Brokos wyrastająca na liderkę lokalnej opozycji. Za nią poszli młodzi, zwani przyszłością narodu, którym przyszłość szykowana przez rządzących wyjątkowo się nie podoba. Obecnie przechodzą szybki kurs społecznej edukacji, chcą, żeby ich głos był usłyszany i wzięty pod uwagę. Transparenty, które nieśli ze sobą, dobitnie o tym świadczyły. Treść części z nich gorszyła niektórych wulgarnym językiem, ale oni mieli to gdzieś. Zostali zresztą usprawiedliwieni przez naukowców:

– Użycie przez protestujących prowokacyjnych obrazów i symboli jest przykładem ekspresji gniewu i bezradności wobec decyzji, która została podjęta bez szacunku dla praw człowieka. Ponieważ wybrany przez protestujących wizualny język protestu stanowi narzędzie oporu wobec drastycznego ograniczania praw kobiet do decydowania o sobie, jest on też w obecnej sytuacji zrozumiały i uprawniony – wyjaśnili wykładowcy akademiccy z Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego na swoim facebookowym profilu.

Pod siedzibami miejskiego urzędu i starostwa jeszcze przed 18.00 zaczęli zbierać się uczestnicy manifestacji. O to, żeby nikomu nie stała się krzywda, zadbała miejscowa policja. Zagrożenie było realne, bo kilkunastoosobowa grupa obrońców tzw. tradycyjnych i narodowych wartości szykowała się do wytłumaczenia nieposłusznej młodzieży, co dla niej jest najlepsze. Rzucili kilka petard i na tym się skończyło, do bezpośredniego ataku nie dopuścili mundurowi.

W marszu przeciwników zaostrzenia ustawy antyaborcyjnej wzięli udział nie tylko młodzi ludzie, chociaż ich było najwięcej:

– Chyba jestem tutaj najstarszy, mam 68 lat – zagadnął nas wysoki szczupły mężczyzna. – Oni mają rację. Kobieta ma rodzić dziecko, które za dwie godziny umrze? To jest chory kraj w tej chwili. Średniowiecze, albo i gorzej. Pamiętam czasy komuny. Wtedy każda kobieta decydowała za siebie. Każda ma własne sumienie, przecież. A dzisiaj co się robi z ludźmi? Jestem zawodowym kierowcą, dopiero wróciłem z trasy. Polki jeżdżą do Litwy i Czech, bo tam najtaniej. W szpitalu, wszystko legalnie. Mam 6 córek i dla nich tu jestem – wyjaśnił uczestnik demonstracji.

Co stanie się dalej? Kobiety twierdzą, że nie odpuszczą i wysuwają coraz bardziej radykalne żądania, również te dotyczące Kościoła. Czy to, co się dzieje na ulicach polskich miast jest już rewolucją? Czy tę młodzież, dla której wyjście na ulicę z własnoręcznie zrobionymi transparentami jest pierwszą w życiu manifestacją i pierwszym z wyboru zaangażowaniem w życie publiczne da się powstrzymać? Czy jesteśmy świadkami kulturowej przemiany?

Tekst i fot. (jd)