Na 80. rocznicę Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie (cz. 2 od 1950 do 1970 roku)

Od września 1948 roku wprowadzono nową nazwę szkoły – Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego i zrezygnowano z używania imienia jej dotychczasowego patrona Tadeusza Kościuszki

Pierwsza część TUTAJ

31 marca 1950 roku w księdze protokołów Rady Pedagogicznej pojawiła się krótka wzmianka o tym, że Rada Pedagogiczna przyjęła wniosek dyrektora o nadanie szkole imienia Adama Mickiewicza, nie przeprowadzono jednak czynności formalnych i wniosek upadł. W 1952 roku utworzono klasą pedagogiczną, w której edukacja kończyła się dwiema maturami: ogólnokształcącą i pedagogiczną z dyplomem nauczyciela. Z tej klasy do egzaminu dojrzałości w 1955 roku dopuszczono 14 osób. W 1954 roku nastąpiła kolejna zmiana nazwy na Państwowe Liceum Ogólnokształcące. 

Od września 1949 roku dyrektorem Liceum został mianowany Stanisław Korpalski, jednocześnie uczący języka polskiego i wychowania fizycznego. Na stanowisku tym pozostawał do 1956 roku. Funkcję wicedyrektora szkoły pełniła początkowo Stefania Wodzyńska, a w latach 1951-1958 Franciszek Ołdakowski. 

W 1951 roku nominacje na stałych nauczycieli Państwowej Szkoły Stopnia Licealnego w Rypinie otrzymali: Grażyna Korpalska, Kazimierz Głowacki, Jadwiga Głowacka, Franciszek Ołdakowski, Jerzy Olesiński, Urszula Zdrojewska, Longin Marzygliński. W 1952 roku szkoła zatrudniała 13 nauczycieli etatowych, 1 kontraktowego i 2 płatnych od godzin. W 1950 roku zatrudniono Ambrożego Boguckiego jako nauczyciela historii. W 1952 roku pracę rozpoczął w rypińskim liceum nauczyciel matematyki Jan Kosiński, a w rok później Hanna Grabczyk (później Dąbrowska), nauczycielka biologii i Stanisław Suszyński, matematyk. W 1956 roku zatrudniono Ryszarda Gontarka, jako nauczyciela fizyki i Albina Główczewskiego, nauczyciela geografii. Dopiero od roku 1951 nauczyciele zatrudnieni w szkole zaczęli uzupełniać swoje wykształcenie i kwalifikacje w Zaocznym Studium Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Toruniu, a w rok później 7 z nich uzyskało odpowiednie kwalifikacje, 5 następnych w 1953 roku. Zaczęto także przyjmować do pracy nowych nauczycieli z wyższym wykształceniem magisterskim. 

Od 1 września 1956 roku Liceum Ogólnokształcące zarządzane było przez Ambrożego Boguckiego. Zastępcą dyrektora pozostał Franciszek Ołdakowski. W 1958 roku funkcję tę objęła Jadwiga Głowacka. W 1959 roku Państwowe Liceum Ogólnokształcące zmieniło nazwę na Liceum Ogólnokształcące. Ambroży Bogucki pełnił funkcję dyrektora szkoły do 1961 roku. Od września tegoż roku stanowisko to powierzono Kazimierzowi Głowackiemu. Zastępcami zostali Franciszek Ołdakowski i Albin Główczewski. Od 1963 roku obowiązki wicedyrektora pełnił Ambroży Bogucki. Niechęć rodziców do posyłania dzieci do szkoły ogólnokształcącej wymogła powołanie od 1 września 1962 roku w budynku liceum Technikum Ekonomicznego. Dyrektorem obydwu szkół był Kazimierz Głowacki. W 1967 roku, ze względu na szybki rozwój Technikum Ekonomicznego, szkołę tę wydzielono i dyrektorem jej został Kazimierz Głowacki, a nadzór nad Liceum Ogólnokształcącym objął jako dyrektor Ambroży Bogucki. Jego zastępcą została mianowana Jadwiga Głowacka. Sytuacja taka utrzymała się do 1972 roku.

W latach sześćdziesiątych nastąpiła pewna stabilizacja zatrudnienia nauczycieli w Liceum Ogólnokształcącym. W 1960 roku pracę podjęła w szkole polonistka Wacława Błaszkiewicz. Jednocześnie ze Szkoły Podstawowej nr 1 przeszedł do pracy w LO jej mąż Jerzy Błaszkiewicz. W 1962 roku zatrudniono Krystynę Biały, jako nauczycielkę języka francuskiego. W 1967 roku do pracy przyjęto Stanisławę Fabczak, nauczycielkę chemii, a w 1969 roku Bogusławę Hoch, nauczycielkę geografii. Pozostałe osoby zatrudniane w tym czasie, podejmowały pracę w LO w krótkich okresach. 

W latach 1961-1963 budynek Liceum został rozbudowany. W dostawionych pomieszczeniach urządzono klasopracownie zajęć technicznych i geograficznych, pracownię chemiczną i drugą pracownię fizyczną, gabinet lekarsko-dentystyczny, magazyn materiałowy dla Przysposobienia Wojskowego, salę gimnastyczną. Do dawnej sali gimnastycznej przeniesiono bibliotekę i urządzono czytelnię, które prowadził Franciszek Ołdakowski. W starej części budynku wymieniono instalację elektryczną, przeprowadzono remont urządzeń sanitarnych, wymieniono ławki w całej szkole. Rozpoczęto także budowę boiska sportowego. W parku szkolnym zasadzono nowe drzewa. 

Lata sześćdziesiąte w Liceum Ogólnokształcącym to silny rozwój organizacji młodzieżowych i kół zainteresowań. Doskonale rozwinięte było harcerstwo, tworzone już w okresie powojennym przez Franciszka Ołdakowskiego. Harcerze aktywnie włączali się w przygotowania różnych uroczystości i imprez szkolnych. Organizowali obozy i biwaki, najczęściej w lasach szczutowskich i urszulewskich. Pieniądze na obozy starano się zdobywać pracując w sadzie, w polu przy żniwach, czy jesienią przy zbiorze warzyw i ziemniaków. W roku szkolnym 1959/1960 13 drużyna ZHP im. Jana Kilińskiego w LO liczyła 25 chłopców. Drużynowym był ćwik Andrzej Bednarski. Druhowie tworzyli 3 zastępy: „Old Bojów”, „Trampów” i „Włóczykijów”. Istotną rolę w szkole odgrywał Samorząd Uczniowski, który zajmował się przygotowaniem apeli szkolnych, organizowaniem samopomocy koleżeńskiej, dbałością o estetykę szkoły, dyżurami uczniów w klasach i na korytarzach, organizowaniem sprzedaży podręczników, redagowaniem gazetki szkolnej i prowadzeniem Spółdzielni Uczniowskiej. Niezbyt udaną formą upolitycznienia uczniów był Związek Młodzieży Socjalistycznej, którego opiekunami byli kolejno: Stanisław Suszyński, Ryszard Gontarek, Krystyna Młodkowska (później zamężna Świtała). 
 

Piotr Gałkowski