Na 80. rocznicę Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie (cz. 3 od 1970 do 1980 roku)

Liceum Ogólnokształcące wchodziło w okres przemian pogrudniowych pod kierownictwem Ambrożego Boguckiego. Jednak już od września 1972 roku nowym dyrektorem szkoły mianowano Romualda Wierzchowskiego, a Ambroży Bogucki objął funkcję zastępcy dyrektora

Na 80. rocznicę Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie (cz. 2 od 1950 do 1970 roku) - KLIKNIJ

Od 1975 roku wicedyrektorem Liceum Ogólnokształcącego mianowany został Stanisław Świdziński. W zakresie zatrudnienia w latach siedemdziesiątych nastąpiła pewna stabilizacja. Trzon starej kadry pedagogicznej tworzyli: Ambroży Bogucki (nauczyciel historii), Jadwiga Głowacka (język rosyjski), Albin Główczewski (przysposobienie obronne), Ryszard Gontarek (fizyka), Jan Kosiński (matematyka), Stanisław Suszyński (matematyka), Wacława Błaszkiewicz (język polski), Jerzy Błaszkiewicz (historia), Krystyna Biały (język francuski), Urszula Zdrojewska (wychowanie fizyczne), Longin Marzygliński (wychowanie fizyczne). Z pracujących później w dłuższym czasie, pracę w tym okresie podjęli m.in.: w 1970 Ludwika Forczmańska, w 1971 roku Teresa Mazurowska i Bogusława Hoch, w 1972 roku Barbara Krajewska, Andrzej Mirecki, Lucyna Żbikowska (później Romańska), Wiesława Woronowska (później Kusztal), Barbara Walczuk, w 1975 roku Stefan Borowski, Jerzy Klonowski, Krzysztof Kalinowski, Janina Wojciechowska, w 1978 roku Krystyna Macikowska, w 1979 roku Renata Żbikowska. W 1975 roku na emeryturę przeszedł Franciszek Ołdakowski, a bibliotekę szkolną przejęła po nim Henryka Sulińska.

Romuald Wierzchowski. Dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w latach 1972-1984. Urodził się w 1923 roku w Chrostkowie. Przed wojną ukończył dwie klasy Seminarium Nauczycielskiego w Wymyślinie. W 1945 roku zatrudniony został jako nauczyciel w Szkole Powszechnej w Radzynku, następnie w Somsiorach, Żałem i Likcu. Od października 1947 roku podjął pracę w Szkole Powszechnej w Rypinie. Uzupełnił wówczas kwalifikacje nauczycielskie, a w 1956 roku ukończył studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi, a w 1961 roku uzyskał na Wydziale Historii UMK tytuł magistra. Od 1952 roku pełnił już funkcję kierownika Szkoły Podstawowej nr 1 w Rypinie. Był inicjatorem budowy nowej szkoły przy ulicy Sportowej i rozbudowy „jedynki” w początkach lat sześćdziesiątych. Od 1 września 1962 roku zrezygnował z funkcji kierownika Szkoły Podstawowej nr 1 i podjął pracę jako podinspektor szkolny w Wydziale Oświaty przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Rypinie. 1 września 1972 roku otrzymał stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie. W ramach Zespołu Szkół Ogólnokształcących od 1978 roku pełnił także funkcję dyrektora Zasadniczej Szkoły Rolniczej. W 1984 roku, po 39 latach pracy, przeszedł na emeryturę. Związany ze Związkiem Nauczycielstwa Polskiego, w latach 1984-1990 pełnił funkcję prezesa Oddziału Miejskiego ZNP. Od wczesnej młodości związany z harcerstwem, następnie z ruchem ludowym, członek ZSL, następnie PSL, odznaczony w 2005 roku Medalem im. Wincentego Witosa. Za pracę w rypińskiej oświacie odznaczony został Złotą odznaką ZNP (1965), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1977), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1984). W 1979 roku uchwałą Miejskiej Rady Narodowej wpisany został do Księgi Zasłużonych Miasta Rypina, a w 1997 roku Rada Miasta Rypina nadała mu tytuł „Zasłużony dla Miasta Rypina”. Zmarł 16 lipca 2006 roku.

W latach siedemdziesiątych przeprowadzono w gmachu liceum szereg gruntownych remontów i rozbudowę szkoły. W 1972 roku, po objęciu stanowiska dyrektora przez Romualda Wierzchowskiego, rozpoczęto pierwsze inwestycje budowlane. W 1975 roku oddano do użytku nowe skrzydło, gdzie zlokalizowano 6 izb lekcyjnych, nową szatnię i świetlicę. Wybudowano także w czynie społecznym boisko o nawierzchni asfaltowej. Nie doszła natomiast do skutku planowana w tym okresie przebudowa internatu. W 1976 roku inspektor szkolny Stanisław Zasimowicz charakteryzując szkołę pisał w sprawozdaniu: Liceum Ogólnokształcące posiada dość dobre, jednak nadmiernie obciążone zmianowością, warunki lokalowe. W gmachu LO przeprowadzono remont kapitalny, w wyniku którego założono centralne ogrzewanie, instalację światła jarzeniowego, wymieniono podłogi, dokonano malowania, zagospodarowano i ogrodzono obejście, wygospodarowano szatnię, dobudowano 6 izb lekcyjnych, a w piwnicy urządzono szatnię i świetlicę z kuchnią.

W wyniku wymienionych zabiegów szkoła posiada 20 izb lekcyjnych wraz z gabinetami, salę gimnastyczną, 1 pracownię wychowania technicznego zlokalizowaną w internacie. W tym gmachu pobiera naukę 18 oddziałów szkoły macierzystej, do której uczęszcza 639 uczniów, 5 oddziałów liceum dla pracujących, 158 uczniów i 4 oddziały Zasadniczej Szkoły Rolniczej 89 uczniów. Razem 27 oddziałów 886 uczniów. Biorąc pod uwagę fakt, że w LO w kilku przedmiotach nauczania oddziały są dzielone na grupy, nauka odbywa się prawie na dwie pełne zmiany. W tej szkole pracuje 33 nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze godzin, 17 posiada ukończone wyższe studia magisterskie, 12 Wyższą Szkołę Pedagogiczną, 3 Studium Nauczycielskie i 1 Liceum Pedagogiczne. Z tego grona 10 osób studiuje zaocznie. W tym 6 osób zamierza ukończyć studia w bieżącym roku. W poważnym stopniu odczuwa się brak w tej szkole nauczycieli języka niemieckiego. Bardzo trudne warunki pracy są w internacie. Mimo przeprowadzonego remontu kapitalnego (położenia dachu, remontu podłóg, remontu centralnego ogrzewania i instalacji elektrycznej, założenia posadzki w stołówce) i wyposażenia w dodatkowy sprzęt, zachodzi pilna konieczność budowy nowego internatu, a raczej bursy, w której znalazłoby się miejsce również dla chłopców, którzy do tego czasu zamieszkują na stancjach prywatnych. W zasadzie mówi się o budowie takiej bursy na 200 miejsc w końcu bieżącego planu pięcioletniego przy Zbiorczej Szkole Gminnej dla potrzeb tej szkoły i dla młodzieży LO, ale uzależnione to jest od lokalizacji dwuletniej szkoły specjalizacji kierunkowej dla młodzieży z ukończoną szkołą dziesięcioletnią. Szkoła taka będzie zorganizowana po reorganizacji szkolnictwa w 1983 roku tylko nie wiadomo, czy jej siedziba będzie w Rypinie. Decyzja w tej sprawie mam wrażenie będzie podjęta przez władze nadrzędne w bieżącym roku kalendarzowym. W 1979 roku do LO uczęszczało 450 uczniów.

Stanisław Suszyński. Urodził się 15 kwietnia 1925 roku w Rypinie. Szkołę Powszechną ukończył w 1939 roku w Rypinie. W 1940 roku wyjechał do Dobrzynia nad Drwęcą, gdzie podjął pracę w charakterze robotnika kominiarskiego u swojego wuja Lucjana Żołobińskiego. W kilka miesięcy później firma ta została przejęta przez Teodora Schneidera, Niemca z Rypina. 14 marca 1941 roku wstąpił do ZWZ, a następnie Armii Krajowej. Za przynależność tę został w styczniu 1945 roku aresztowany przez NKWD. Przebywał w obozie przejściowym w Ciechanowie i następnie wywieziony do Związku Radzieckiego. Więziony w Okręgu Moskiewskim w obozie Szatura, pracował przy kopaniu torfu i karczowaniu lasu. Do kraju wrócił 13 sierpnia 1945 roku. W 1948 roku rozpoczął studia na Wydział Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jednocześnie pracował w Liceum Ogólnokształcącym w Wąbrzeźnie. W październiku 1952 roku uzyskał stopień magistra matematyki i w 1953 roku podjął pracę w Liceum Ogólnokształcącym Rypinie. Po 35 latach pracy w szkole, 1985 roku, przeszedł na emeryturę. Poza matematyką, fizyką i astronomią zajmował się historią sztuki i historią najnowszą. Pozostawił po sobie bogaty zbiór relacji dotyczących działalności AK na terenie powiatu lipnowskiego i rypińskiego. Zmarł 14 marca 1996 roku i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Rypinie. W biogramie pośmiertnym Romuald Wierzchowski napisał o nim: Był nauczycielem wielkiego formatu i serca, rzecznikiem prawdy, patriotą, a przy tym skromnym, szczerym, bezgranicznie oddanym innym ludziom.

W latach siedemdziesiątych młodzież nadal poddawana była wpływom ideologii socjalistycznej. Uczniowie rozpoczynający naukę w LO składali ślubowanie: „My, uczniowie Liceum Ogólnokształcącego w Rypinie Tobie Socjalistyczna Ojczyzno, wyrosłej z pracy i walki Twoich najlepszych córek i synów uroczyście ślubujemy, że nie znieważymy nigdy chlubnej przeszłości narodu polskiego (…). W całym swoim postępowaniu będziemy dbać o zachowanie postawy godnej ucznia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Z pełnym poczuciem odpowiedzialności będziemy zdobywać jak najlepsze przygotowanie do przyszłej pracy zgodnie z hasłem Jutro Socjalistycznej Polski budujemy dziś”. Obowiązkowy był udział w pochodach 1. Majowych, akademiach rewolucji październikowej, dniach filmu radzieckiego itp. Charakterystycznym elementem spędzania czasu w soboty i niedziele były czyny społeczne.

W Olimpiadach Wiedzy o Polsce i Świecie Współczesnym brała udział cała młodzież liceum. W 1970 roku odbyły się np. Olimpiada Języka Rosyjskiego, Quiz Wiedzy o Leninie, Konkurs Piosenki Radzieckiej, Turniej Wiedzy o Leninie zorganizowany przez Zarząd Powiatowy TPPR i Powiatowy Dom Kultury. Mimo tych negatywnych elementów upolityczniania młodzieży w latach siedemdziesiątych rozwija się doskonale harcerstwo, prowadzone początkowo przez Franciszka Ołdakowskiego, następnie przez Wiesławę Woronowską, Bożenę Korzeniewską. Uczniowie biorą udział w wielu konkursach i olimpiadach, zajmując wysokie miejsca na szczeblu centralnym. Stopniowo zanika w tym okresie tradycja balów maturalnych, a ich miejsce zajmują studniówki.

Stanisław Świdziński. Wicedyrektor Liceum Ogólnokształcącego w latach 1978-1992. Urodził się w 1932 roku w Podwysokiem na Ukrainie. Po wojnie zamieszkał z rodzicami w okolicach Inowrocławia, gdzie w 1951 roku ukończył Liceum Pedagogiczne. Otrzymał wówczas nakaz pracy w Szkole Podstawowej w Rypinie. W 1954 roku mianowany został podinspektorem w Wydziale Oświaty przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej i pełnił funkcję wizytatora szkół w powiecie rypińskim. Ukończył Studium Nauczycielskie w Toruniu, następnie Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Bydgoszczy i w 1977 roku studia uzupełniające w zakresie biologii na UMK. W 1978 roku objął stanowisko wicedyrektora w Liceum Ogólnokształcącym w Rypinie. Funkcję tę pełnił, ucząc jednocześnie biologii, do 1992 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. Zmarł w 2010 roku.

W końcu lat siedemdziesiątych zgodnie z postanowieniem Ministerstwa Oświaty typowano absolwentów szkół na wyższe uczelnie bez egzaminów. Prawo takie przysługiwało laureatom olimpiad i najlepszym uczniom z najwyższą średnią. W 1978 roku z przywileju tego skorzystali: Janusz Gąsiorowski, Grażyna Brodowska, Mirosław Ziółkowski; w 1979 roku Marzena Wyskiel, Alina Michalska, Iwona Gontarek, Jacek Borowski; w 1980 roku Tomasz Kosiński, Jolanta Gałkowska, Longin Gerka, Witold Zbiciński. W roku szkolnym 1980/1981 na wszystkie uczelnie wyższe obowiązywać zaczęły egzaminy wstępne dla wszystkich absolwentów szkół średnich. Od września 1978 roku decyzją władz oświatowych utworzono w budynku liceum Zespół Szkół, w skład którego włączono Zasadniczą Szkołę Rolniczą, Szkołę dla Pracujących oraz Liceum Ogólnokształcące. Dyrektorem Zespołu został dotychczasowy dyrektor LO Romuald Wierzchowski. W strukturze takiej szkoła istniała do końca 1991 roku, kiedy to oddzielono Szkołę Rolniczą i przeniesiono do innego budynku, a w dawnym gmachu pozostało tylko Liceum Ogólnokształcące. 

Piotr Gałkowski