Roman Piotrowski (24 września 1928 – 28 listopada 2017)

28 listopada 2017 roku zmarł Roman Piotrowski, Zasłużony dla Miasta Rypina, były dyrektor Biblioteki Pedagogicznej, badacz dziejów powiatu rypińskiego, ale przede wszystkim szanowany, dobry i prawy człowiek.

Roman Piotrowski urodził się w 1928 roku w Rypinie. Ponieważ w 1942 roku rodzice jego podpisali volkslistę, po zakończeniu wojny został internowany przez NKWD do Związku Radzieckiego, skąd wrócił w październiku 1945 roku. W 1949 roku zatrudniony został w Inspektoracie Oświaty w Rypinie jako organizator wypoczynku letniego dzieci. W 1950 roku zamieszkał w Rzykach w powiecie wadowickim, gdzie podjął pracę jako nauczyciel i ożenił się z Ireną Śliwą. W 1952 roku ukończył Liceum Pedagogiczne w Bielsku-Białej i w rok później powołany został na stanowisko kierownika Szkoły Podstawowej w Zagórzu, w powiecie wadowickim. W 1956 roku wrócił z rodziną do Rypina i w następnym roku zatrudniony został jako kierownik biblioteki pedagogicznej. Na stanowisku tym pracował do emerytury w 1985 roku.

W latach sześćdziesiątych, pełniąc funkcję społecznego opiekuna zabytków archeologicznych w powiecie rypińskim, przyczynił się do podjęcia badań wykopaliskowych w Janowie koło Świedziebni, w Skrwilnie, gdzie odkryto skarb z XVII wieku oraz w Starorypinie. W 1965 roku był jednym z założycieli Towarzystwa Miłośników Ziemi Rypińskiej, pełniąc następnie przez wiele lat funkcję sekretarza tej organizacji. W 1968 roku był współtwórcą Regionalnej Izby Pamięci Narodowej zlokalizowanej w budynku „Domu Kaźni” przy ulicy Warszawskiej. Przyczynił się do szczególnego rozwoju historiografii Rypina. Był prekursorem badań naukowych w zakresie dziejów miasta, publikując swoje liczne artykuły już od 1967 roku (Powiat rypiński na przełomie XIX i XX wieku, (w:) Szkice rypińskie). Pozostawił duży dorobek naukowy, który przedstawię w szerokim biogramie przygotowywanym do najbliższego Rocznika Muzeum Ziemi Dobrzyńskiej. Za pracę zawodową i społeczną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983), nagrodami Ministra Oświaty (1976, 1984), Medalem Mikołaja Kopernika za pracę w dziedzinie ochrony zabytków (1975).

Romana Piotrowskiego poznałem bliżej w czasie moich studiów, kiedy odwiedzałem Bibliotekę Pedagogiczną. Zaszczepiał mi stopniowo zainteresowanie historią Rypina. Przez następne ponad trzydzieści lat, od 1980 roku jeździliśmy po wszystkich archiwach i bibliotekach Polski, zbierając materiały do wielu publikacji naukowych. Był moim serdecznym przyjacielem i spędziliśmy w tym okresie tysiące (!) godzin na rozmowach historycznych. Czytał szczegółowo wszystkie moje prace przed drukiem, przekazując cenne i szczere uwagi. Prosił mnie także zawsze o recenzje swoich książek i artykułów. Często mimo różniącego nas wieku wspólnie jeździliśmy na ryby.

Pożegnanie Romana Piotrowskiego z udziałem sztandaru Rady Miasta odbyło się 1 grudnia w kościele parafii św. Stanisława Kostki, a następnie na cmentarzu parafialnym w Rypinie. Odeszła od nas osoba niezwykle zasłużona dla Rypina, ale przede wszystkim dobra, mądra, pogodna, wrażliwa na sprawy społeczne, gotowa pomagać wszystkim. Z Jego odejściem straciłem niewątpliwie bezpowrotnie cząstkę samego siebie.
 

Piotr Gałkowski